РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Янка Золак
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Прызнаньне
Не магу я табе абяцаць
Горы скарбаў, малочныя рэкі.
І каханьне да скону, навекі
Не магу я табе абяцаць.
 
Многа горычы, крыўды зазнала
Маё беднае сэрца ў жыцьці.
Дык ці-ж можа каханьне цьвісьці,
Калі горычы сэрца зазнала?
 
Як і кожны сьмяротны зь людзей,
Я і ў горы меў шчасьця хвіліны;
І аб іх я жыву успамінам,
Як і кожны сьмяротны зь людзей.
 
У жыцьці я паслушны і шчыры
І лагодны, як водблеск зары.
А ня хочаш мне ласкі дарыць, –
Адыйду я, паслушны і шчыры.
 
Не пакрыўджуся я, не заплачу,
Калі ўцьвеляць душу яшчэ раз.
Каб у сэрцы агонь не пагас,
Не пакрыўджуся я, не заплачу.
 
16.I.1945 г.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.